İNADINA TÜRK FİLMİ

--- Hafız, hadi sinemaya gidelim.
--- Tamam ajan gidelim, hangisine gidicez ama.
--- Mutluluk Filmine gidelim.çok merak ediyorum, kitabını okumuştum.
--- yok abi ona gelmem. Türk filmlerine gitmiyorum ben.

Bana mı denk geliyor? Yoksa sizler de onlardan birimisiniz? “Türk filmine gitmem” diye klişe bir laf ve bunun uygulayıcıları var bu ülkede. Sanki kendileri, olur ya yönetmen olup film yönetseler , yada yapımcı olup film yapsalar başka bir milletin filmi olacakmış gibi. Filmi ortaya koyan insanların izlenmemek için suçlarına bakın. “Türk olmak”.
Bu ülkede “Türk olmak” birçok sanat dalı için aşağılayıcı bir durum olmuştur. Türk filmi kavramı da bunların beklide en önde gidenidir. İnişli çıkışlı çeşitli dönemlerden geçen Türk sineması, zaman zaman üst düzey yapıtlar ortaya koymuş, zaman zaman da büyük bir tıkanıklığın içine girmiştir. Bunların nedenleri ayrı konulardır ve çok uzundur. Fakat, zamanında yapılan kötü örneklerin- ki bu filmlerin kötü olsa dahi izlenebilirliği, çekiciliği bazı kesimlere göre olmuştur, çok sayıda kült film ortaya çıkmıştır- şimdi ki sinemacıları olumsuz yönden etkilemesi çok anlamsızdır. Amerikanın Hollywood tarafından gelen kötü filmlerle büyüyen bir jenerasyonun, film zevklerini eleştirmek ne kadar doğru olur bilinmez. Fakat genç sinemacılarla beraber yükselen, ustalarında önemli katkılarda bulundukları son zamanlarda ortaya çıkan önemli Türk filmlerini de, sinemaya gidip izlemek yerine , “nasıl olsa yakında televizyon ekranlarına düşer” mantığı ile gitmeyip, onun yerine başka bir filme girmek bence eleştirilmesi gereken gerçek konudur. Eğer bu bir milliyetçilik ise, evet bu bir sanat milliyetçiliğidir. Büyük bir yükseliş içerisinde bulunan sinemamıza destek sinema salonlarında verilmelidir. İstatistiklere yansıyan izleyici sayıları ve gelirler sinema sektörü için çok önemlidir. Bu tartışmasız bir gerçektir.
Bir başka anlam veremediğim konu ise, izleyicinin, sevmediği bir oyuncunun oynadığı filme baştan notunu kocaman bir sıfır olarak vermesi olayıdır. Bu konu bana her zaman kendi içinde çelişkili bir durum olarak gelmiştir. Yani nasıl bir karaktere sahip olduğunu bilmediğimiz birçok oyuncunun filmini izleyip, o oyuncuya övgü dolu sözler söylediğimiz halde, çeşitli nedenlerle bize antipatik gelen bir oyuncunun oynadığı filme sırf onun yüzünden başdan notumuzu vermekteyiz. Örnek vermek gerekirse Mel Gibson ve Tom Cruise gibi iki değişik tarikata üye olan ve bu tarikatlar için önemli hizmetlerde bulunan oyuncuların filmlerini kaçırmayan, bu oyuncuları ağzı açık bir şekilde izleyen bazı izleyicilerin, örneğin “Cem Özer’i sevmem, çok antipatik” diyerek Adem’in Trenleri filmini izlememesi, hem o filme emeği geçen diğer sinemacılara ayıp, hem de Cem Özer’in kendisine ayıptır. Bu konu benim dün Adem’in Trenleri filminin dvd’sini izlerken aklıma geldi. Cem Özer yüzünden filme gitmeyen, izlemeyen birçok insan vardı etrafımda ve nedense bende etkilenmişim. Cem Özer benimde haz ettiğim biri değil, fakat ortaya koyduğu oyunculuk bana görenin altını çizerek söylüyorum çok başarılı. Ama başarılı değil demek için de, ne yaptığını bilmek ve izlemek gerekir diye düşünüyorum. Eğer böyle yapmazsak, Mel Gibson’un yanında Cem Özer’e haksız davranmış oluruz.
Birçoğumuz için sinemamız hayatımızın önemli eğlence unsuru olmuşdur. Benim görüşüm bu sektöre sinema salonlarına giderek yada orjinal dvd alımları ile destek olmak şeklindedir. Milli futbol takımının antrörünün aylık maaşının 130 milyar olduğu bir ülkede, sinemacılarında önemli paralar kazanmasında bir sorun olduğunu zannetmiyorum. Sanatçı üretken olmak için rahat yaşamak zorundadır, kafasının özgür olması gerekir. bu ülkenin bir ayda 130 milyarda,örneğin Çağan Irmak'a verip, ondan bir film çekmesini istediğini, muhtaşem karakter ve olaylarla dolu tarihimizin herhangi bir bölümünün filmini yapmak için girişimde bulunduğunu hayal ediyorum da. galiba sadece hayalimle kalıcam.