CANNED HEAT

Bugünkü şarkımız Canned Heat’den. Montrey’den. Montrey bu müzik için dünyanın en önemli noktası. Jazz ve Blues festivalleri ayrı ayrı düzenleniyor ve hala devam ediyor. Kaydın alındığı tarih 1967. Artık hepimizin bildiği insanlar. Gerçek 68 kuşağı.
Şarkının belki çok bir önemi yok. Çok ahım şahım bir şarkı değil. Ama bugün bu şarkıyı seçmemin iki nedeni var. İlki festival alanında tek bir siyahın bile olmaması. Siyahların müziğini çalan beyazlar, oturarak onları izleyen beyazlar. Günün koşullarında tabbii ki imkansız bir durum siyahların orda olması. Ama onlarda orda olsaydı, bu alan nasıl olurdu diye düşündüm. Sanrım daha eğlenceli bir ortam olurdu. İkinci nedenim ise bu insanların giyim ve saç tarzları. Erkeklerin saçları için diyecek pek fazla birşeyim yok ama özellikle hanımefendilerin saçlarının mükemmel olduğunu, bu mükemmelliğinde sadelikten geldiğini düşünüyorum. Yazımı okudktan sonra bir daha izleyin ve gözlüklere, şapkalara, renklerin çokluğuna bakın. Hepsi mükemmeller.
1967 yılında yapılan bu festivalde The Who grubuda sahne almıştı. Grubun ünlü gitaristi Peter Townsend sahnede gitarını kırıyor. The Who’dan sonra sahneye çıkacak olan isim ise Jimi Hendrix. Sahnede gitarın kırıldığını gören hendrix tabii ki bunun daha iyisini yapmak istiyor ve sahnede gitarını yakıyor. Kafasının üzerinde yanan gitarı tutan fotografı o zamanlar Amerika’yı baya karıştırmış.
http://www.youtube.com/watch?v=UEOUWQ1Qm5I&feature=related