Bir 09 Kasım gecesi, muhtemelen 2001
ya da 2002, Ankara’da, Anıttepe’de, Barışın evinde… Can, Barış ve Pelin’i
hatırlıyorum… O evin çatı terası, karşımızda Anıtkabir… Kasette Atatürk’ün
sevdiği şarkılar, önümüzde rakı… Ne olacak… Ağladım, sanırım hepimiz ağladık… Hala
ağlıyorum. Biri Atatürk dediğinde, yüreğim titriyor. Onu kim sevgi ile anarsa
gözlerim doluyor, yanımızdakiler görmesin diye ısırıyorum yanaklarımı,
tutuyorum kendimi, tutabildiğim kadar…
O senenin 10 Kasım sabahı koştuk
Atatürk’e. Her 10 Kasım koşuyorum… İçim titriyor, üzülüyorum…
Saygı, sevgi ve özlemle anıyorum…
