DUYUYOR MUSUN?

Bu gece yatın huzurlu bir şekilde ve uykunuzda yeryüzündeki bütün insanları öldürün. Huzurunuzla beraber uyanın.
Çıkın evden ve yürümeye başlayın.
Etrafa dikkatle bakmak için artık nedeniniz var. Caddelerde, sokaklarda, evlerde, gökdelenlerde, denizde, havada, karada, dağda, bayırda, ovada, son gittiğiniz barda, sinema salonunda, konser alanında, camide, kilisede, köprüde, köprü altında, orda, burada, şurada… kimse yok bir tek sen varsın.
Sessizliği duyuyor musun?
Aldığın ve geri verdiğin nefesi duyuyor musun?
Nefes zamanın demek, gündüz ile gecede saatin.
Gündüz geceyi, gece gündüzü kovalamaya devam edecek. Umursamayacak yeryüzünde tek başına olduğunu. Oyununa devam edecek o, sen yolun karşısını daha net görürken. Havanın aslında bir renginin olmadığını anlamaya başlayacaksın, denizin gerçek rengini sana balıklar; gökyüzünde ne kadar da fazla yıldız olduğunu da sana kuşlar gösterecek, hepsinin sayısı gittikçe artacak senin son insan olduğunu anladıklarında. Alışkın olduğun hava durumları devam edecek. Yağmur yağacak, rüzgar esecek, fırtına olacak, kasırga olacak, kar yağacak, bulabildiğin ağaçların yaprakları yere düşecek ve orda kalacak toprak onu kabul edene kadar, milyarlarca insanın bu güne kadar ürettikleri çöplere de aynı muameleyi yapacak, onları da bir yaprak gibi kabul edecek, bu kabulden sonra bir başka nefes alacaksın, yüzünün gerçek rengini göreceksin.
Beklemediğin bir anda deprem olacak; korkacaksın, yıkacak evini, yanındaki apartmanı, gökdeleni, fabrikayı, hava limanını, santralleri, barajları... Volkan patlayacak patlamayacağını zannettiğin dağda, kaçacaksın oradan. Gittiğin her yere aynı muameleyi yapacak doğa, her gittiğin yerde her felaketten sonra cennete daha çok yaklaşacaksın, anlayamayabilirsin…
Eğer anlamayacaksan, beni öldürme uykunda, ben seni bir gün öldürürüm…